Soms kom je op een plek waar je vanzelf tot rust komt. Waar het ritme langzamer lijkt te gaan, de geur van lavendel in de lucht hangt, en de bergen als een geruststellende achtergrond het landschap bewaken. Gréoux les Bains - aan de Verdon-rivier - bleek voor ons zo’n plek. Na een intens jaar voelde het alsof we er even konden inpluggen bij een andere manier van leven. Net als in de Netflix-serie Virgin River, maar dan met espresso en Marseille zeep.
Gréoux les Bains – waar je thuiskomt zonder te wonen
Onze reis begon – zoals bij ons meestal – met een tussenstop die me door manlief was verkocht als ‘prima hotel’. De airco deed het niet, het bed had sporen van vorige gasten, en de badkamer zat onder de roest. De toon was gezet. Gelukkig zou het dal later plaatsmaken voor een prachtige piek.
Een dag later bleek Camping Verdon Parc precies wat we nodig hadden. Een fijn chalet, uitzicht op de bergen, aan de Verdon rivier en een gezellig dorp op loopafstand. Alles ademde rust, eenvoud en charme. Je hoort het water van de rivier, ziet wandelaars en fietsers vertrekken met rugzakken, en drinkt koffie terwijl de cicades een 'achtergrondconcert' geven.
Wat Gréoux zo bijzonder maakt, is het gevoel van tijdloosheid. Geen grote toeristenmassa’s, maar wél alles wat je nodig hebt. Een bar met ronde terrastafeltjes en franse stoeltjes, een markt met lokale lekkernijen, een rivier waar kinderen stenen in gooien. En toch... genoeg te beleven.
Notre Dame des Œufs
Vanuit ons chalet keek ik elke ochtend naar een kapel hoog op een berg. Op een dag besloot ik erheen te wandelen: een korte pittige, maar prachtige klim naar de Notre Dame des Œufs, een piepkleine pelgrimskapel met uitzicht over de hele vallei. Magisch. Een leuke tip is om - terug in het dal - koffie te drinken bij CALA. Eten lijkt me ook een dikke vette aanrader, alhoewel we dit niet geprobeerd hebben. Alleen voor de plek moet je er echt een keer zijn geweest; Ibiza in France :-)
👉Wandelroutes Notre Dame des Œufs
Bootje varen bij Lac de Sainte-Croix
We huurden een elektrisch bootje vlakbij de brug bij Le Verdon-sur-Mer. Droomachtig blauw water en imposante rotswanden. Ik wilde erin springen, maar ben blij dat ik het niet deed: onze dochter van 16 uit het water hijsen was al een hele klus met z’n tweeën.
👉Bootverhuur Lac de Sainte-Croix
Gréoux de Janeiro
We vielen er zomaar middenin: Gréoux de Janeiro, het jaarlijkse zomerevenement waar het hele dorp verandert in een soort Zuid-Franse sambaparade. Denk: muziek, dans, kraampjes, lekker eten en vrolijke kleuren. De optocht door de straten van Gréoux les Bains zorgde voor een zomers feestje. Om 20.30 uur had ik kaartjes gekocht voor een concert in het schattige kerkje midden in het dorp. De vier jaargetijden van Vivaldi zou door 8 muzikanten ten gehore worden gebracht. Had de organisator van dit concert geen rekening gehouden met Gréoux de Janeiro? Door de prachtige noten heen - die uit de violen, cello en accordeon kwamen - horen we de drums van de optocht...Het was een bijzondere avond!
Moustiers-Sainte-Marie
Als je op zoek bent naar een plek die zó schilderachtig is dat je je afvraagt of iemand het speciaal voor toeristen heeft neergezet, dan is Moustiers-Sainte-Marie je antwoord. Een dorpje dat zich vastklampt tegen een bergwand, met een waterval die er dwars doorheen klettert en een ster die bungelt aan een ketting hoog boven het dal. En ja, daar zijn verhalen over – van ridderlijke geloften tot religieuze symboliek – maar ik keek vooral omhoog en dacht: hoe hangt dat ding daar?
Het uitzicht vanaf de kapel boven het dorp is de klim meer dan waard (alhoewel je op een warme dag even je motivatie moet zoeken tussen trap nummer 142 en 143). Oh ja, en de volgende keer doe ik schoenen aan in plaats van slippers. Niet te doen op die gladde keien!
Camp des Milles
Halverwege onze vakantie bezochten we Les Milles, een voormalige tegel- en baksteenfabriek die in de Tweede Wereldoorlog werd omgevormd tot doorvoerkamp. Het contrast met de lavendelvelden en bootjes was rauw en direct. Hier geen verkoelende fontein of vrolijke markt, maar echo’s van menselijke tragedie.
Les Milles was het enige internerings- én deportatiekamp in Frankrijk dat nog in originele staat bewaard is gebleven. Je loopt er tussen foto’s, documenten en videofragmenten, en ziet de namen van mensen die hier gevangen zaten – sommigen kunstenaars, velen onschuldige burgers. Wat mij raakte was een muur waarop mensen hun wanhoop letterlijk van zich af hadden geschreven.
Valensole: lavendel & files
Het lavendelfestival in Valensole klonk idyllisch, maar was een logistieke ramp: lange files, snikheet, en parkeren ver buiten het dorp. We draaiden uiteindelijk om. De dag erna alsnog heen gegaan, maar het dorp voelde vervallen en ongezellig. De lavendelvelden onderweg waren wél een feest voor het oog – vooral de Aziatische influencers in jurken die er fotoshoots hielden.
Café des Marronniers
Elke ochtend espresso’s drinken bij Café des Marronniers in Gréoux werd ons favoriete ritueel. De serveerster – een soort Franse Anouk met tattoos en flair – begroette ons elke dag met een nieuwe outfit én een glimlach. En dan die smalle straat ervoor, waar vrachtwagens en campers elkaar nét niet raakten… Gratis spektakel bij je koffie.
Marseille zeep als souvenir
Onze dochter kocht een blok Marseille zeep in een ‘cadeauzakje’ – tenminste dat dachten wij. Zij wist dat het een scrubzakje was. Dit leek ons ook het proberen waard! We kochten er vervolgens zelf ook meerdere, o.a. in Aix-en-Provence, in allerlei kleuren en geuren. Een heerlijk souvenir dat thuis nog steeds naar vakantie ruikt en de bruine kleur van ons lichaam scrubt...
Met caravan terug? Bien sûr.
Onze terugreis eindigde verrassend goed – ondanks mijn sceptische gezicht bij het zien van de buitenkant van het hotel in Nancy. Want binnen bleek het Ibis hotel een fijne, frisse plek met een heerlijk bed. Een mooie afsluiter van een reis die begon met een paar kreukels, maar eindigde met het voornemen: hier gaan we nog een keer naartoe en dan met onze eigen caravan!
👉 Ibis Styles Nancy Laxou
👉 Camping Verdon
Parc - Gréoux les Bains
Gréoux les Bains is misschien geen verborgen parel, maar wel een plek waar je jezelf een beetje terugvindt. Tussen de lavendel, espresso’s, zeep en Franse eigenaardigheden. Voor wie even los wil
komen van thuis, zonder het gevoel te hebben in een toeristenfuik te belanden: dit is jouw plek.
Bon voyage!
By(e),
Lidia
Reactie schrijven